|
|
 |
| |
|
|
|
| |
FERMIN MUGURUZA
|
| 1993KO
IRAILAK 3, OSTIRALA |
| |
Goizaldeko
6:30ean Irungo Bertso Hopetik irten gara Iñigo,
Jitu (taldearen txoferra) eta neu, aurreko
egunean bete genuen furgonetarekin. Donostiarantz
joan gara, bertan Pintza (Mikel BAP!!) hartu
dugu, eta gero Usurbilera joan gara, han dugu
zain goizeko 7:00etan eskifaia: Mikel Anestesia,
Kaki eta Anjel Katarain. Handik Zurichera
abiatu gara. Bidaiak 16 ordu iraun du eta
birako lehen pasada izan da, furgonetak oraingoan
ekipamendu ona duen arren (bideoa, bakarkako
eserlekuak, mahai tolesgarria, hozkailua...).
Zurichen, Felgenen etxera joan gara, eta espageti
ezin gozoagoak egin dizkigu, leher eginda
loak hartu baino lehen. |
| |
| IRAILAK
4, LARUNBATA |
| |
“Züritipp”-erako
elkarrizketa laburra egin eta gero, Hohenemsera
(Austria) joan gara, Suitzako mugatik kilometro
batzuetara. Jaialdi bat da, zortzi talderekin,
horietatik sei austriarrak dira –H.P.
Zinker bakarrik gogoratzen dut–, eta
atzerriko bi talde baino ez: Jesus Lizard
eta geu. Gure harridurarako amerikarren ondoren
jo dugu. Aluzinatuta utzi gaitu: zuzenean
indartsuak dira, eta kantariak mozkor eginda
eszenatoki pean sortutako lokatz artean amaitu
du. 1.000 pertsonaren aurrean jo dugu, baina
lokatza dela-eta urrutitik begiratu behar
izan dugu. Europa erdialdeko manager Pipo
tripulatzaile berriak esan digu Jesus Lizardiko
baxu joleak jo eta su ibili dela dantzatzen,
eta kontzertua amaitu eta gero zoriontzen
joan dela. |
| |
| IRAILAK
5, IGANDEA |
| |
Goizeko
8:00etan Pragara joateko atera gara. Txekia
herri berriaren muga, gainerako guztien moduan,
absurdua. Baina, gainera, askoz ere burokratikoagoa.
Jendeak Pragaz hitz egin digu, hiri ederra
dela eta. Baina ez daukagu astirik ezertxo
ere ikusteko, berandu heldu baikara soinua
probatzeko. Salak Bunker dauka izena, eta
herbeheretar birena da. Itzelezko ajearekin
hartu gaituzte, aurreko egunean Babes In Toyland
taldeak jo du-eta.
Pragan jotzen dugun lehen aldia da, eta 250
pertsona etorri dira gu ikusten. Kontzertuan
ondo baino hobeto pasatu dute. Pleasure Fuckersekoak
hemendik ere igaro dira. Hotela, hotza eta
funtzionala. Polonian ikusi genituen arkitektura
sobietarreko eraikinak ekartzen dizkit gogora.
|
| |
| IRAILAK
6, ASTELEHENA |
| |
Vienarantz
joateko azkar-azkar atera gara. Arenan jo
dugu, bi urte lehenago jo genuen lekuan. Lehen
zatian Leizpig Messer Banzani alemanak, euren
ska-reggae antifazistarekin. Saxo joleak Mr.
Review taldean ere jotzen du, Herbeheretan.
Afaria nahiko eskastxo izan da-eta, gose gara.
Saltxitxongak (saltxitxa potoloak) jan ditugu.
Antolakuntzakoek super luxuzko hotela ordaindu
digute. |
| |
| IRAILAK
7, ASTEARTEA |
| |
Egun
osoa bidaiatzen eman dugu: Vienatik Florentziara.
Austriako restop batean gelditu gara, garestia,
baina merezi izan du. CPAra (zentro autogestionatu
herritarra) leher eginda heldu gara, baina
ongi etorri zoragarria egin digute. Italian
gaude. |
| |
| IRAILAK
8, ASTEAZKENA |
| |
| Italian
egingo ditugun lau kontzertuak Banda Bassottik
antolatu ditu, redskinak dira eta kontzertuetan
gurekin batera joko dute.
Izandako lantegi okupatua da CPA, –egunero
elkartzen dira ehunka gazte eta ez horren
gazte euren seme-alabekin. Boleibol zelaia,
liburutegia, gimnasioa, sukaldea, taberna
eta kontzertu-aretoa dauzka. Dena autogestionatua.
Patioan gure kontzerturako pantaila erraldoia
prestatu dute. Ping-pong mahaiak daude patioan.
Izan ere, aretoak 600 pertsona baino ezin
dira sartu. Biraren lehen kontzertua da, eta
mugan sentitzen naiz. Gainerakoak berdin daudela
sumatzen dut. Isostar hori ez da ezertarako
izan. Apurtuta amaitu dugu. Liftibiako kantariak
agurtu gaitu, eurekin jo genuen Mexikon. Mendira
joan gara lo egiten, leku haluzinagarri batera.
Pixka bat “Novocento” pelikulako
landa etxeak gogora ekartzen dizkit. Etxekoak
xarmagarriak dira.
|
| |
| IRAILAK
9, OSTEGUNA |
| |
Florentziatik
Erromara. Abiatu baino lehen, taldekoek
titiak eta behi giltzurrunak jaten gonbidatu
gaituzte, Tripaggio jatetxe tipikoan, hau
da, Ezzio kalearen erdian dagoen furgonetan.
Kaki, Anestesia eta Anjelek paso egiten
dute. Iñigo, Pintza eta neu baino
ez gara ausartu.
Honezkero, euskaldun zoroen “trouppe”-a
batu zaigu. Batzorde baten moduan jarraituko
gaituzte (Xabi Anskolo, Carmelo Bilboko
Gaztetxekoa, Joseba, Koldo Zurt eta Barakaldoko
txoferra).
|
|
| |
|
